Film zet lens op post-COVID Wuhan
Leon Li
2020-07-02 17:36:23
Een documentaire, Long Time No See, Wuhan, die de verhalen vertelt van 10 families in de Chinese stad die het zwaarst zijn getroffen door de COVID-19-pandemie, werd meer dan 25 miljoen keer bekeken tijdens de eerste 24 uur online eind juni.
De film is geregisseerd door Takeuchi Ryo, een Japanner die zeven jaar in Nanjing, de provincie Jiangsu, heeft gewoond.
Van een frontlinie-verpleegster die patiënten probeerde aan te moedigen door met hen te dansen en te zingen, tot een restauranteigenaar die ernaar streeft zijn etablissement open te houden, de mensen in de documentaire hebben allemaal op hun eigen manier geleden. Maar naarmate de film vordert, merkt het publiek dat een basisdraad van veerkracht hen met elkaar verbindt.
Een bemanningslid zei dat ze onder de indruk was van het optimisme van de mensen in de stad. Nadat ze een oudere man over de Yangtze-rivier had zien zwemmen, zei ze dat ze vastbesloten is om meer mensen alle goede dingen in de stad te laten zien en een bezoek aan Wuhan aan haar vrienden aan te bevelen.
In één scène is Takeuchi verbaasd over de mankracht die nodig is om het Leishenshan-ziekenhuis te bouwen - meer dan 7.000 arbeiders. Ze verlegden de grenzen van menselijk uithoudingsvermogen en technische vaardigheid en creëerden in slechts 10 dagen een tijdelijke medische faciliteit voor coronaviruspatiënten.
Li Jie, een van de geïnterviewden, was een van de bouwvakkers geweest. Hij zei dat hij het extra geld dat hij verdiende op prijs stelde, maar het was zijn passie om deel uit te maken van het opmerkelijke project dat hem op de been hield.
'Tijdens de drukste tijd bleef ik drie nachten en vier dagen op,' zei Li, die aanvankelijk dacht dat het een onmogelijke missie was. Hij had niet gerekend op de geest, creativiteit, energie en eenheid die het zou bewerkstelligen.
'Na de pandemie hadden velen van ons een andere mentaliteit', zei hij. 'Ik realiseerde me dat veel geld verdienen niets betekent. Leven is het belangrijkste.'
Een opmerking over de documentaire groet de bevolking van Wuhan: 'Leven zoals de mensen in Wuhan is de meest eervolle manier om afscheid te nemen van onze doden.'
"Ik dacht dat mensen ongeduldig zouden zijn om naar een documentaire van een uur te kijken, maar nadat ik deze naar grote online videoplatforms in China had geüpload, waren er te veel opmerkingen om antwoorden te schrijven", zei Takeuchi.
Op 15 mei riep Takeuchi de vrijwilligers in de stad op om hun ervaringen na de uitbraak te delen op het Twitter-achtige Sina Weibo-netwerk in China. Na twee weken voorbereiding, arriveerde hij in Wuhan, de hoofdstad van de provincie Hubei, met zijn team om 10 geselecteerde families te interviewen.
Op 1 juni arriveerde het team, na een paar uur in een bullet train te hebben doorgebracht, in Wuhan. Ze probeerden vooroordelen te vermijden en begonnen meteen te filmen.
"Ik dacht dat mensen nog steeds nerveus zouden zijn na zo'n groot incident, maar toen we 's avonds uit eten waren, ontdekten we dat veel mensen daar waren en samen gezellig aan het eten waren, en ik was er eindelijk van overtuigd dat de stad veilig was," hij zei.
Hoewel de situatie van Wuhan is verbeterd, zag Takeuchi nog steeds de aanhoudende impact. De eerste woorden van de eerste man die hij interviewde waren: 'Maak je geen zorgen, ik had een negatieve nucleïnezuurtest.'
Naarmate de opnamen vorderden, merkte Takeuchi dat de interviews vlot verliepen. Veel mensen wilden hen gratis helpen of rondrijden en het hotel bood de groepsruimten tegen de laagste prijs.
"Ik heb mijn gevoelens op weibo gedeeld dat ik deze stad elke dag leuker vind," zei Takeuchi, eraan toevoegend dat hij tijdens de shoot ontdekte dat veel mensen die ze ontmoetten gelukkig waren en dat de stad geneest.
Takeuchi heeft twee documentaires gemaakt over de strijd van Nanjing tegen de pandemie en hoe de stad weer tot leven komt. Beiden gingen viraal in Japan.
"Ik zag een aantal berichten over China smeren of liegen. Ik hoop dat de media en mensen uit andere landen China's inspanningen om de epidemie vanuit een objectief perspectief te beheersen, zien", zei hij.
De film is geregisseerd door Takeuchi Ryo, een Japanner die zeven jaar in Nanjing, de provincie Jiangsu, heeft gewoond.
Van een frontlinie-verpleegster die patiënten probeerde aan te moedigen door met hen te dansen en te zingen, tot een restauranteigenaar die ernaar streeft zijn etablissement open te houden, de mensen in de documentaire hebben allemaal op hun eigen manier geleden. Maar naarmate de film vordert, merkt het publiek dat een basisdraad van veerkracht hen met elkaar verbindt.
Een bemanningslid zei dat ze onder de indruk was van het optimisme van de mensen in de stad. Nadat ze een oudere man over de Yangtze-rivier had zien zwemmen, zei ze dat ze vastbesloten is om meer mensen alle goede dingen in de stad te laten zien en een bezoek aan Wuhan aan haar vrienden aan te bevelen.
In één scène is Takeuchi verbaasd over de mankracht die nodig is om het Leishenshan-ziekenhuis te bouwen - meer dan 7.000 arbeiders. Ze verlegden de grenzen van menselijk uithoudingsvermogen en technische vaardigheid en creëerden in slechts 10 dagen een tijdelijke medische faciliteit voor coronaviruspatiënten.
Li Jie, een van de geïnterviewden, was een van de bouwvakkers geweest. Hij zei dat hij het extra geld dat hij verdiende op prijs stelde, maar het was zijn passie om deel uit te maken van het opmerkelijke project dat hem op de been hield.
'Tijdens de drukste tijd bleef ik drie nachten en vier dagen op,' zei Li, die aanvankelijk dacht dat het een onmogelijke missie was. Hij had niet gerekend op de geest, creativiteit, energie en eenheid die het zou bewerkstelligen.
'Na de pandemie hadden velen van ons een andere mentaliteit', zei hij. 'Ik realiseerde me dat veel geld verdienen niets betekent. Leven is het belangrijkste.'
Een opmerking over de documentaire groet de bevolking van Wuhan: 'Leven zoals de mensen in Wuhan is de meest eervolle manier om afscheid te nemen van onze doden.'
"Ik dacht dat mensen ongeduldig zouden zijn om naar een documentaire van een uur te kijken, maar nadat ik deze naar grote online videoplatforms in China had geüpload, waren er te veel opmerkingen om antwoorden te schrijven", zei Takeuchi.
Op 15 mei riep Takeuchi de vrijwilligers in de stad op om hun ervaringen na de uitbraak te delen op het Twitter-achtige Sina Weibo-netwerk in China. Na twee weken voorbereiding, arriveerde hij in Wuhan, de hoofdstad van de provincie Hubei, met zijn team om 10 geselecteerde families te interviewen.
Op 1 juni arriveerde het team, na een paar uur in een bullet train te hebben doorgebracht, in Wuhan. Ze probeerden vooroordelen te vermijden en begonnen meteen te filmen.
"Ik dacht dat mensen nog steeds nerveus zouden zijn na zo'n groot incident, maar toen we 's avonds uit eten waren, ontdekten we dat veel mensen daar waren en samen gezellig aan het eten waren, en ik was er eindelijk van overtuigd dat de stad veilig was," hij zei.
Hoewel de situatie van Wuhan is verbeterd, zag Takeuchi nog steeds de aanhoudende impact. De eerste woorden van de eerste man die hij interviewde waren: 'Maak je geen zorgen, ik had een negatieve nucleïnezuurtest.'
Naarmate de opnamen vorderden, merkte Takeuchi dat de interviews vlot verliepen. Veel mensen wilden hen gratis helpen of rondrijden en het hotel bood de groepsruimten tegen de laagste prijs.
"Ik heb mijn gevoelens op weibo gedeeld dat ik deze stad elke dag leuker vind," zei Takeuchi, eraan toevoegend dat hij tijdens de shoot ontdekte dat veel mensen die ze ontmoetten gelukkig waren en dat de stad geneest.
Takeuchi heeft twee documentaires gemaakt over de strijd van Nanjing tegen de pandemie en hoe de stad weer tot leven komt. Beiden gingen viraal in Japan.
"Ik zag een aantal berichten over China smeren of liegen. Ik hoop dat de media en mensen uit andere landen China's inspanningen om de epidemie vanuit een objectief perspectief te beheersen, zien", zei hij.
Het bovenstaande nieuws werd dagelijks uit China gehaald door de Chinese handdoekleverancier Shenzhen City Dingrun Light Textile Import and Export Corp.Ltd, een bedrijf gespecialiseerd in het produceren van baby luiers, slabbetjes, strandlaken, dekens, badhanddoeken, theedoeken, gecomprimeerde handdoeken, microvezel handdoeken enzovoort.