Η αμοιβαιότητα στο παγκόσμιο εμπόριο υπό την ηγεσία των ΗΠΑ
Υπήρξαν στιγμές στην ιστορία όταν το καπλαμά της δικαιοσύνης που στηρίζει τις διεθνείς σχέσεις έχει ξεθωριάσει και ο ακατέργαστος μηχανικός της εξουσίας επανεμφανίστηκε με εκπληκτική σαφήνεια. Αυτό συμβαίνει με τη σύγχρονη παγκόσμια αρχιτεκτονική εμπορικών συναλλαγών, η οποία, εδώ και δεκαετίες, υποστηρίχθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες ως ενάρετο σύστημα ανοικτών αγορών, εντολή που βασίζεται σε κανόνες και αμοιβαία κέρδη.
Ωστόσο, όπως και με όλες τις ηγεμονίες, έρχεται μια εποχή που η υπάρχουσα υπερδύναμη, που αντιμετωπίζει σχετική παρακμή, καταφεύγει στις αρχές που κάποτε υιοθετούσε, αλλά στα μέσα που κάποτε καταδικάστηκε. Το οικονομικό μοντέλο των ΗΠΑ βασίζεται όχι μόνο στην εγχώρια παραγωγικότητα και την καινοτομία, αλλά και όλο και περισσότερο την εξαγωγή αξίας από τον υπόλοιπο κόσμο - μια μορφή οικονομικού ιμπεριαλισμού του 21ου αιώνα που περιγράφεται στη γλώσσα του εθνικού συμφέροντος.
Για να το καταλάβουμε αυτό, πρέπει να κατανοήσουμε μια ιδιόμορφη αλλά κρίσιμη αναστροφή: οι ΗΠΑ δεν παράγουν κυρίως πλούτο για να διατηρήσουν το βιοτικό επίπεδο του αμερικανικού λαού. το απορροφά. Αυτό καθίσταται εφικτό από τον κεντρικό ρόλο του δολαρίου ΗΠΑ, τη διαρκή ελκυστικότητα της αμερικανικής αγοράς και, ίσως, την ανικανότητα ή την απροθυμία άλλων χωρών να αμφισβητήσουν τη διαρθρωτική ασυμμετρία που ενσωματώνεται στο διεθνές σύστημα. Οι ΗΠΑ επωφελούνται από ένα δυσανάλογο μερίδιο του παγκόσμιου πλούτου και των πόρων, ενώ άλλες χώρες φέρουν το κόστος διατήρησης αυτής της ανισορροπίας, οδηγώντας σε προοδευτική απώλεια οικονομικής κυριαρχίας.
Αυτό που είδαμε είναι ουσιαστικά μια συστηματική μεταφορά πλούτου που μεταμφιέζεται ως ελεύθερο εμπόριο. Οι αναπτυσσόμενες και μεσαίες χώρες έχουν αποστραγγιστεί σταδιακά από την παραγωγική τους αξία για να διατηρήσουν την κατανάλωση των ΗΠΑ και τη γεωπολιτική κυριαρχία. Με αυτή την έννοια, το εμπόριο έχει γίνει ένα εργαλείο εξαγωγής και ελέγχου αντί για ένα όχημα αμοιβαίας ευημερίας.
Ο εμπορικός πόλεμος που απελευθερώθηκε από τον αμερικανικό ηγέτη δεν είναι μια εκτροπή, αλλά το αποκορύφωμα των δεκαετιών οικονομικής απογοήτευσης της Ουάσινγκτον, αντιπροσωπεύει μια αμβλύ αναγνώριση ότι η λεγόμενη «Ουάσιγκτον συναίνεση» δεν έχει εξυπηρετήσει τις ΗΠΑ, όπως οι Αρχιτεκτόνες του, η Κίνα προσκολλάται στις αρχές της οικονομίας της αγοράς κάτω Διασφαλίσεις: Έχουν ανοίξει τις αγορές τους χωρίς χωρητικότητα και απελευθερωμένες χωρίς προγραμματισμό, ελπίζοντας ότι η αμοιβαιότητα θα βοηθήσει στην οικοδόμηση της ανθεκτικότητας.
Το αποτέλεσμα ήταν μια σταδιακή διάβρωση της υπηρεσίας μεταξύ των εξουσιών του μέσου επιπέδου, των οποίων οι οικονομίες είναι τώρα εκτεθειμένες σε τιμωρητικά τιμολόγια, εξωεδαφικές κυρώσεις και αυθαίρετους περιορισμούς-όχι ως αντιδράσεις στις παραβιάσεις, αλλά ως εργαλεία εξαναγκασμού. Η ανταγωνιστικότητά τους, αντί να είναι ευπρόσδεκτη ως ένδειξη ολοκλήρωσης, έχει γίνει στόχος για τη συγκράτηση. Όχι τα κυρίαρχα, αλλά τα υποτελείς έθνη είναι αυτό που η αμερικανική διοίκηση επιδιώκει να επιβάλει στον κόσμο - οι υπάκουοι εταίροι αναμένεται να συμμορφωθούν, να συνεισφέρουν και να μην αμφισβητήσουν ποτέ.
Αυτή η στάση είναι εμβληματική για μια ευρύτερη αποτυχία να υπερασπιστούν τις χώρες "οικονομική κυριαρχία σε έναν κόσμο που εξακολουθεί να διέπεται από τη λογική της πυρήνα-περιφέρεια. Η Ουάσινγκτον, παρά την φιλελεύθερη δημοκρατική ρητορική της, κατανοεί μόνο τη γλώσσα του κέρδους του μηδενικού άχματος-της κυριαρχίας. Συνεργάτες, τιμωρούν τους αντιπάλους και τους συμμάχους Coerce - όλοι κάτω από το πανό της "δικαιοσύνης".
Αυτό που απαιτείται τώρα είναι η στρατηγική σαφήνεια. Οι χώρες πρέπει να σταματήσουν να σφάλλουν την πρόσβαση στην αμερικανική αγορά ως παραχώρηση που παραχωρείται από πάνω. Πρέπει να το δουν αντ 'αυτού ως συναλλαγή, υπόκεινται σε μόχλευση, επαναδιαπραγμάτευση και, όταν είναι απαραίτητο, στρατηγική αποσύνδεση. Αυτό συνεπάγεται την επένδυση στη βιομηχανική ικανότητα, τη διαφοροποίηση των εμπορικών σχέσεων, την αποκατάσταση των εθνικών αναπτυξιακών ατζέντων και την επιβεβαίωση ότι η κυριαρχία είναι ασυμβίβαστη με την εξάρτηση.
Το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας δεν πρέπει να έγκειται στη διαιώνιση του προνομίου, αλλά στη δημιουργία συμμετρίας. Για το σκοπό αυτό, η άνοδος των νέων οικονομικών ομάδων, όπως το BRICS, πρέπει να αντιμετωπιστεί, όχι ως απειλές για τη σταθερότητα, αλλά ως διορθώσεις σε μια μη βιώσιμη σειρά. Αυτές οι ομαδοποιήσεις προσφέρουν μια οδό για περισσότερη οριζόντια συνεργασία - με την Κίνα, την Ινδία και άλλες αυξανόμενες εξουσίες - όπου οι κανόνες δεν υπαγορεύονται αλλά διαπραγματεύονται και όπου η ανάπτυξη δεν εξάγεται αλλά μοιράζεται. χονδρικές πάνες μωρών, μωρό bibs.bath πετσέτες Κίνα.
.
Οι παραπάνω ειδήσεις αποσπάστηκαν από την Κίνα καθημερινά από τον προμηθευτή πετσέτας της Κίνας Shenzhen City Dingrun Light Light Textile Adments and Export Corp.ltd, μια εταιρεία που εξειδικεύεται στην παραγωγή πετσέτες μπάνιου, πετσέτες τσαγιού, πετσέτες συμπιεσμένων, πετσέτες, πετσέτες μικροϊνών Κατασκευαστής και τα λοιπά.