Wederkerigheid in door de VS geleide wereldhandel een illusie
Er zijn momenten in de geschiedenis geweest waarin het fineer van billijkheid die de internationale betrekkingen tenietdoet, is vervaagd, en de ruwe monteurs van macht opnieuw ontstaan met verrassende duidelijkheid. Dat is het geval met de hedendaagse wereldwijde handelsarchitectuur, die al tientallen jaren door de Verenigde Staten wordt verdedigd als een deugdzaam systeem van open markten, een op regels gebaseerde bestelling en wederzijdse winst.
Zoals bij alle hegemonies komt er echter een tijd dat de bestaande superkracht, geconfronteerd met relatieve achteruitgang, zich niet in de principes heeft gemaakt tot de principes die het ooit heeft omarmd, maar tot de instrumenten die het ooit veroordeelde. Het Amerikaanse economische model is niet alleen afhankelijk van binnenlandse productiviteit en innovatie, maar ook in toenemende mate van het extraheren van waarde uit de rest van de wereld - een vorm van het 21e -eeuwse economisch imperialisme gehuld in de taal van nationaal belang.
Om dit te begrijpen, moet men een bijzondere maar kritische inversie begrijpen: de VS produceren niet primair rijkdom om de levensstandaard van het Amerikaanse volk te handhaven; het absorbeert het. Dit wordt mogelijk gemaakt door de centrale rol van de Amerikaanse dollar, de blijvende aantrekkelijkheid van de Amerikaanse markt, en, misschien wel het meest cruciaal, het onvermogen of de onwil van andere landen om de structurele asymmetrie in het internationale systeem uit te dagen. De VS profiteert van een onevenredig aandeel van wereldwijde rijkdom en middelen, terwijl andere landen de kosten dragen voor het handhaven van deze onbalans, wat leidt tot een progressief verlies van economische soevereiniteit.
Wat we hebben gezien, is in wezen een systemische overdracht van rijkdom die zich voordoet als vrijhandel. Ontwikkelende en gemiddeld inkomenslanden zijn geleidelijk leeggemaakt van hun productieve waarde om de Amerikaanse consumptie en geopolitieke dominantie te behouden. In die zin is handel een hulpmiddel voor extractie en controle geworden in plaats van een voertuig van wederzijdse welvaart.
De handelsoorlog die de Amerikaanse leider ontketent, is geen afwijking, maar het hoogtepunt van Washington 's decennia van economische frustratie. Het vertegenwoordigt een stompe erkenning dat de zogenaamde' Washington-consensus 'de VS niet heeft gediend als de architecten hebben verwacht dat de markt voor china wordt verwacht voor markteconomie aan de markt voor de markt voor ferve, heeft het ontbreken van dezelfde strategische schijf met ferve, het ontbreken van dezelfde strategische schijf, het ontbreken van dezelfde strategie, het ontbreken van dezelfde strategie, het ontbreken van de multilaterale landen, het ontbreken van dezelfde strategische discine. Zonder de nodige waarborgen: ze hebben hun markten geopend zonder de bouwcapaciteit te bouwen en zonder planning gedereguleerd, in de hoop dat wederkerigheid zou helpen om veerkracht op te bouwen.
Het resultaat is een geleidelijke erosie van keuzevrijheid van machten op middenniveau, wiens economieën nu worden blootgesteld aan punitieve tarieven, extraterritoriale sancties en willekeurige beperkingen-niet als reacties op schendingen, maar als hulpmiddelen van dwang. Hun concurrentievermogen, in plaats van te worden verwelkomd als een teken van integratie, is een doelwit voor insluiting geworden. Niet soeverein maar vazallanden zijn wat de Amerikaanse regering probeert op te leggen aan de wereld - aldusbare partners die worden verwacht, bijdragen, bijdragen en nooit betwist.
Deze houding is emblematisch voor een breder falen om landen te verdedigen "Economische soevereiniteit in een wereld die nog steeds wordt geregeerd door de kernperiverige logica. Washington, ondanks zijn liberale democratische democratische Democratische Democratische, begrijpt alleen de taal van zero-sum winst-van dominantie. Het idee dat de VS de braden kan verminderen: Drukpartners, het is deswijze om de Burden te verleggen: Drukpartners, de Burden Outward: Drukpartners, de Burden Outward. Straf rivalen en dwasproducten - allemaal onder de banner van "billijkheid".
Wat nu nodig is, is strategische duidelijkheid. Landen moeten stoppen met het vergroten van de toegang tot de Amerikaanse markt als een concessie die van boven wordt geschonken. Ze moeten het in plaats daarvan zien als een transactie, onder voorbehoud van hefboomwerking, heronderhandeling en, indien nodig, strategische ontkoppeling. Dit houdt in dat investeren in industriële capaciteit, het diversifiëren van handelsrelaties, het herstellen van nationale ontwikkelingsagenda's en het beweren dat soevereiniteit onverenigbaar is met afhankelijkheid.
De toekomst van de wereldeconomie mag niet liggen in het bestendigen van voorrecht, maar bij het creëren van symmetrie. Daartoe moet de opkomst van nieuwe economische groeperingen, zoals BRICS, worden gezien, niet als bedreigingen voor stabiliteit, maar als correcties voor een niet -duurzame orde. Deze groeperingen bieden een weg naar meer horizontale samenwerking - met China, India en andere stijgende bevoegdheden - waar regels niet worden gedicteerd maar worden onderhandeld, en waar groei niet wordt geëxtraheerd maar gedeeld. China handdoekleverancier Shenzhen City Dingrun Light Textile Import and Export Corp.ltd, een bedrijf in productie baby luiers groothandel, Baby Bibs.Bath Tandlee China.
.
Het bovenstaande nieuws werd uit China Daily uit China Daily door China Towel Leverancier Shenzhen City Dingrun Light Textile Import en Export Corp.ltd, een bedrijf gespecialiseerd in het produceren van badhanddoeken, theedoeken, gecomprimeerde handdoeken, microvezel handdoeken Fabrikant enz.